IJskaarsen

Mijn fascinatie voor ijs als materiaal is er al enkele jaren. IJs is tijdelijk, vergankelijk, vluchtig, poëtisch; ik wilde graag een nieuw ijsproject doen. Een uitgebreide materiaal-verkenning was onderdeel ervan. Ik heb een vrij grote vriezer op mijn atelier en experimenteerde met verschillende vriestemperaturen en het toevoegen van materialen als zaagsel, papiersnippers en kleurstof (verf en inkt).

Ik maakte diverse mallen van dakgoten, kratten, plastic ‘tubes’ en ballonnen. Ik had een grotere vriezer nodig en klopte bij Schmidt Zeevis aan. Ik deed twee testrondes, waarbij ik struggelde met de andere eigenschappen van ijs: het is koud, zwaar, het zet uit en is soms wat onhandelbaar.

Bij de eerste reeks troostkaarsen bleek dat hoe groter de kaars, hoe meer verwondering bij het publiek. Ondanks dat ik in eerste instantie klein ben begonnen (handelbaarder en uitdeelbaarder) ben ik gaandeweg toch verdergegaan met juist de grote kaarsen. Omdat deze minder snel wegsmolten en het assembleren van een kleinere kaars even veel werk is als een grote. Daar de grote kaarsen wel 20 kilo wegen ontwierp ik een extra ring rond de voet zodat ze ook goed overeind bleven staan. En een ring van ijs maken is niet makkelijk weet ik nu:).

Er zijn ijskaarsen geplaatst op de Nieuwe Binnenweg, bij het Sint Franciscus Gasthuis, het Erasmus MC, het Ronald McDonaldhuis, in de Witte de Withstraat, bij het Centraal Station, het Depot Gebouw, in het Euromastpark en op het Eendrachtsplein.

Het publiek reageerde uitsluitend positief. Op de vraag: ‘Voor wie steek jij een kaarsje aan?’ kwam altijd direct een antwoord.

Ik wilde graag een positieve post-corona kunstbijdrage leveren aan de stad. Ik wilde, middels een kunstzinnige interventie, stilstaan bij een vervelende periode en bij alle slachtoffers die corona heeft geëist.

Met dank voor het mogelijk maken: het CBK, Stichting Victoria Foundation en Schmidt Zeevis.
Met dank voor assistentie bij het uitvoering: Matti Paffen, Machteld Dicke en Tamara Laaper.

Bij één van de laatste edities maakte fotografe Hester Blankestijn foto’s en maakte Open TV een kort item over de troostkaarsen.